TE LEMBRO

I

Eu lémbrote sentado, sentado
e compracido, tranquilamente, te lembro
Vendo pasar o tempo
Resignado, tamén, o teu destiño.
Te lembro
Case sempre contento,
E por veces
Rosmando, ou lendo.
Cando facía mal tempo, te lembro
sentado na cadeira
da cociña
ollando pola fiestra
te lembro, e gardo
a túa imaxe na memoria
porque quero lembrarte,
así te lembro.

II

Eu lémbrote contando
apaixonado
Historias de finais infelices
De homes en branco

e negro,
De heroes azuis e roxos
De cañons,
e sireas,
de barcos e segredos; Eu, te lembro
distante
e con bagoas, te lembro
con voz entrecortada;
E lembro... cousas,
tantas,
e todas tan lonxanas….
que e doado esquecerse
pra non esquecer nada.

III

Te lembro,
e a túa lembranza
Faime Un, estremecemento
As veces, unha bagoa
si ausente , te lembro
E outras
un sorriso. Despois de tanto tempo…
Te lembro
Con orgullo (e sempre con cariño)
Te lembro Pai,
Te lembro.

Carlos G.
9/VIII//93 . (2:30H)